Een prachtig landelijk uitzicht op een weiland met paarden. Dat heeft Gerrie tijdens haar dialyses. Op haar schoot ligt een tablet waarop ze een spelletje doet. Verpleegkundige Karin Versteeg werkt op haar laptop en houdt in de gaten of de behandeling goed verloopt.

Op eigen verzoek

Wat zou het heerlijk zijn als ik gewoon in Elim zou kunnen dialyseren, dacht ik een keer toen ik op de taxi zat te wachten. Met een teamleider kwam ik daar later over te spreken en zo is het balletje gaan rollen. Het duurde natuurlijk best een tijd voordat het allemaal geregeld was, maar ik was heel blij en trots dat Dianet dit voor mij wilde realiseren.

In het verzorgingshuis is een aparte kamer voor mij ingericht als dialysekamer. Compleet met gezellige schilderijtjes aan de muur en een televisie. Bij iedere dialyse is een verpleegkundige van Dianet aanwezig. Het eerste uur kletsen we meestal en daarna pak ik mijn tablet er bij. De sfeer is altijd heel ontspannen.

Ideaal voor ouderen

De eerste dialyse op 1 juni 2015 was een bijzonder moment. Een dag om nooit te vergeten. Het hele huis was in rep en roer. Medebewoners liepen af en aan. Zelfs een wethouder heeft mij een bezoekje gebracht, omdat hij het zo bijzonder vond. Het voelde als een feestdag. Mijn drie kleinzoons komen ook vaak tijdens de dialyses op bezoek. Iedere ochtend belt mijn zoon. ‘Heb je weer de halve marathon gelopen?’, vraagt hij dan. Want daar kun je de lichamelijke inspanning van een dialyse mee vergelijken, heb ik mij door een nefroloog laten vertellen.

Op het moment wordt een tweede dialyseplek op de kamer gemaakt. Een man die in Leersum woont, komt hier dan ook dialyseren. Dat scheelt hem veel reistijd. Ik denk dat deze vorm van verplaatste thuisdialyse de toekomst heeft. Voor ouderen is dit ideaal.

Ik voel me fitter

Om de zes weken dialyseer ik een keer op het centrum van Dianet, omdat ik dan een afspraak met mijn nefroloog heb. Ik mis het centrum eigenlijk niet. Daar kijk ik tegen het station aan terwijl ik thuis een heerlijk vrij uitzicht heb. Ik voel mij ook veel fitter omdat ik langer kan slapen en niet hoef te reizen.

Ik houd echt tijd over voor andere dingen. Ik ben bijvoorbeeld erg actief als vrijwilliger binnen Elim en strijk en was zelf. Alles wat je nog zelf kan doen, moet je doen, vind ik altijd. Dat houdt je jong. Ik ga met mijn tijd mee en zit uren op mijn tablet. Gelukkig krijgen we binnenkort wifi. Het gevoel van vrijheid is bij mij nu veel groter.

Nooit te oud

Ik ben altijd positief gestemd ondanks mijn lichamelijke kwalen. Het is belangrijk om een zonnig humeur te hebben. Ik ben trots dat ik het voor elkaar gekregen heb om thuis te dialyseren. Ik ben van voor de oorlog. Dat is goed materiaal, zeg ik altijd. Wie weet kunnen andere ouderen door mijn verhaal ook deze vorm van thuisdialyse gaan doen. Je moet nooit denken dat je ergens te oud voor bent. Er zijn altijd kansen en mogelijkheden die je kunt pakken.’

Op eigen verzoek

De kwieke patiënte woont in verzorgingshuis Elim in Amerongen en verzocht Dianet om deze verplaatste thuisdialyse. ‘Ruim vier jaar geleden kreeg ik nieuwe medicijnen voor mijn diabetes. Ik kreeg daar een totaal verkeerde reactie op met als gevolg niervergiftiging. Toen ik daar van was genezen, zag ik helemaal grauw en grijs en had ik totaal geen energie.

Op eigen verzoek ben ik toen met dialyse gestart. Vanaf dat moment moest ik drie keer per week naar het centrum van Dianet in de Utrechtse wijk Lunetten om te dialyseren. De taxi bracht mij heen en weer. Om kwart voor zes ging op die dagen de wekker. Die ritjes en het vroege opstaan vergden veel tijd en energie.